Хүүхдүүдээ номноос “айдаггүй” болгоё
Сүүлийн үеийн хүүхдүүд ном уншихаа больсон, алдаатай бичдэг болсон гэдэг таагүй гуншинтай болсон. Худлаа цуурхал ч биш л дээ. 12 дугаар ангийн гурван сурагч охин үсэглэн байж арай гэж уншиж байсан тухай нэгэн танил маань надад ярьсан нь гашуун боловч үнэн байдал. Уншиж, бичиж чадахгүй дунд сургуулиа төгсөж байгаа хүүхдүүд их, дээд сургуульд суралцаад ямар мэргэжилтэн болж төгсөх вэ гэдэг туйлын эргэлзээтэй, бүрхэг.
Хүүхдүүд ч гэлтгүй бүгд л ном бус дэлгэц шагайж, түүнийхээ хэрээр сэтгэж, ярьдаг болсон нь харамсалтай. Номын сангууд ч энэ хэрээр уншигчийн тоо цөөрч, төрөл бүрийн шинжлэх ухааны шилмэл шидээвэр, бэстселлэр номууд унших эзнээ хүлээн тоосонд дарагдан хэвтэх боллоо. Ном уншихын ач тус, шим өгөөжийг мэдэхгүй, мэдрүүлэхгүй байгаагийн хар гай. Үр хүүхдүүд, сурагчдадаа ном уншуулах, алдаагүй зөв бичиж сурах, сууж сургах, анхаарлаа төвлөрүүлэх, номонд дуртай болгох, уншсан зүйлээ нэгтгэн дүгнэж, задлан шинжлэх, өөрийгөө зөв илэрхийлж бусдад санаа бодлоо ойлгуулах, өөртөө итгэлтэй болох гээд ном уншихын тус эрдмийг эцэг эх, эмээ, өвөө, ах эгч, багш нар гээд хүн бүр ойлгуулж, биеэрээ үлгэрлэн үзүүлэх хэрэгтэй байна.